χαλκοβηρύλλιο

το, Ν

(μεταλργ.) κράμα χαλκού και βηρυλλίου, με ή χωρίς νικέλιο ή κοβάλτιο, το σκληρότερο και ελαστικότερο τών χαλκοκραμάτων, κατάλληλο για διάφορες μηχανολογικές και ηλεκτροτεχνικές εφαρμογές.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. cuproberyllium].